Προφανώς, αυτή είναι μια ερώτηση που έκανα σε μια συνέντευξη στο Fitcast πρόσφατα και ήλπιζα θα προκαλέσει κάποια ποιοτική συζήτηση.
Νομίζω δεν το πέτυχα με την πρώτη για αυτό και γράφω αυτό το άρθρο.😁
Τώρα θέλω να σας πώ λίγο για τις σκέψεις μου για αυτό το θέμα και πως ελπίζω να σας προβληματίσω.
Εμείς οι προπονητές λοιπόν καλούμαστε να απαντήσουμε ένα ερώτημα σχετικά με το πότε ένας προπονητής ξεπερνά ένα όριο και διασχίζει τη γραμμή στο βασίλειο ενός κλινικού. Αν θέλουμε να τραβήξουμε μια γραμμή, αυτή θα πρέπει να τραβηχτεί κατά την παρουσίαση σοβαρού πόνου.
Ξεκινώντας θέλω να αναφέρω μερικούς απο τους πελάτες τους οποίους δεν θα αναλάβω σε καμία περίπτωση μέχρι να πάρουν έγγριση για άσκηση:
- Όποιος έχει πόνο στον αυχένα.
- Όποιος έχει έναν επίμονο και δυνατό πόνο στην μέση.
- Όποιος έχει ένα οξύ τραυματισμό σε άρθρωση, σύνδεσμο, μυ κτλ.
Αυτούς θα τους παραπέμψω ....
Με βάση την τρέχον ιδιότητα μου σαν προπονητής/ γυμναστής αναφέρω μερικά απο τα πράγματα που δεν θα κάνω ποτέ σε έναν αθλούμενο μου:
- Τεχνικές κινητοποίησης και
- Θεραπευτικούς Χειρισμούς
Τώρα που έχουμε ξεμπερδέψει με αυτό το θέμα ας πάμε λίγο πιο βαθιά.
Κατα την προσωπική μου άποψη, σχεδόν κάθε πελάτης που προπονούμε έχει πόνο κάποια στιγμή στην ζωή του.
Θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα ένας παλιός τραυματισμός στο γόνατο που σχετίζεται με ένα άθλημα που έκανε. Ίσως είναι μια αλλαγή που έγινε στην μέση του την ώρα που προσπαθούσε να μεταφέρει τα ξύλα για το τζάκι πριν ένα χρόνο. Η ακόμα και ένα απότομο τράβηγμα στον ώμο την ώρα που έπαιζε με τα παιδιά του.
Αυτό που θέλω να περιγράψω ως εδώ είναι το εξής:
Όπως σε επίπεδο αθλητικών ομάδων έτσι και με τους πελάτες μας στο γυμναστήριο είναι σπάνιο να έχουμε μια πλήρη ομάδα(χωρίς τραυματισμούς). Σχεδόν όλοι είχαν κάποιο πόνο στη ζωή τους και οι περισσότεροι απο αυτούς θα πονέσουν για μερικά δευτερόλεπτα καθώς θα περπατούν μέσα στην μέρα στην προσπάθεια τους να «έρθουν σε φόρμα».
Ποια είναι λοιπόν η διαχωριστική γραμμή;
Πώς διακρίνουμε ποιον θα προπονήσουμε και ποιον πρέπει να παραπέμψουμε;
Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που θα πω εδώ, οπότε φροντίστε να το διαβάσετε προσεκτικά:
1 – Εάν έχετε αμφιβολίες, παραπέμψτε.
2 – Αν δεν αισθάνεστε 100% άνετα να προπονήσετε αυτό το άτομο, παραπέμψτε.
3 – Και αν νομίζετε ότι είστε πολύ έξυπνοι, πιθανότατα είστε – ανατρέξτε ξανά στο #1. Σε περίπτωση αμφιβολίας, παραπέμψτε.
Ώς γυμναστές, ο #1 στόχος μας είναι να μην κάνουμε κακό. Και αν προπονούμε κάποιον που είναι πέρα από το επίπεδο των δεξιοτήτων μας, δεν μπορούμε να του υποσχεθούμε ότι αυτό θα συμβεί. Παραπέμπουμε έναν πελάτη που παρουσιάζει πόνο σε έναν εξειδικευμένο γιατρό. Οι επαγγελματίες της φυσικής κατάστασης δεν είναι εκπαιδευμένοι για τη θεραπεία του πόνου και είναι αρκετά πιθανό να περάσουν τα όρια όταν επιχειρούν να το κάνουν.
Ωστόσο, εάν κάποιος έχει πόνο στο γόνατο κατά καιρούς και είναι αποτέλεσμα τραυματισμού Πρόσθιου Χιαστού (ACL) που είχε πριν από 10-15 χρόνια, δεν πιστεύω ότι απαιτείται παραπομπή. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να διαφωνούν μαζί μου εδώ, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει και να ξανά κάνει φυσικοθεραπεία.
Αυτό που χρειάζετε είναι μια έξυπνη προπόνηση – χρειάζετε ένα ποιοτικό πρόγραμμα που να τηρεί τις αρχές της άρθρωσης, σε συνδυασμό με κάποια προπόνηση που θα εξασφαλίσει ότι κάνει τα πράγματα σωστά και δεν ασκεί υπερβολική πίεση στο γόνατο του.
Το ίδιο ισχύει και για τον πόνο στη μέση. Και πάλι, αν κάποιος εμφανιστεί στην πόρτα μου με πόνους μέχρι τη φτέρνα του, θα παραπεμφθεί - δεν χωράει ερώτημα. Συχνά θα το ρωτήσω αυτό απο το τηλέφωνο πριν έρθουν, για να εξοικονομήσουμε χρόνο για όλους.
Ενα σενάριο τώρα:
Κάποιος έρχεται σε εσάς με φρικτό πόνο στη μέση. Παραπέμπτεται και με τη φυσικοθεραπεία ''φτιάχνει''.
Τώρα επιστρέφει σε εσάς για απώλεια λίπους, προπόνηση αθλητικών επιδόσεων ή απλά ακόμα και για προπόνηση μετά την αποκατάσταση, αν θέλετε πείτε το και έτσι.
Τώρα είναι το καλό !
Έρχονται ερωτήσεις όπως :
- Μπορείτε να σχεδιάσετε ένα πρόγραμμα που να τον κρατήσει χωρίς να πονέσει ξανά;
- Καταλαβαίνετε αρκετά την λειτουργία του σώματος για να δημιουργήσετε ένα πρόγραμμα προπόνησης «φιλικό προς την μέση»;
- Καταλαβαίνετε τις θέσεις που είναι πιο πιθανό να επιβαρύνουν; Ή να τον ξαναπονέσουν;
- Μπορείτε να κάνετε τις ασκήσεις με τρόπο που να τον διατηρούν υγιεί στο μέλλον;
Πιστεύω ότι είναι ευθύνη μας ως προπονητές να κατανοούμε ποια πράγματα προκαλούν πόνο ή δυσλειτουργία και πώς να τα αποφύγουμε στα προπονητικά μας προγράμματα.
Μπορεί να μην αντιμετωπίσετε ποτέ κατά μέτωπο τον πόνο τους, αλλά τουλάχιστον, θα πρέπει να είστε σε θέση να τους κρατήσετε μακριά από τον πόνο στο μέλλον.
Αν λοιπόν με ρωτάτε, πρέπει να προπονώ τους ανθρώπους στον πόνο;
Η απάντησή μου θα ήταν «εξαρτάται».
Σίγουρα το ποιους πελάτες θα επιλέγατε να συνεργαστείτε μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το σημεία της προπονητική σας καριέρας. Όλοι όμως πρέπει να γνωρίζουμε τα προσωπικά μας όρια στο κάθε σημείο, τώρα προσωπικά ξέρω οτι είμαι σε θέση να αναλάβω λίγο πιο σοβαρά θέματα από ό,τι στο παρελθόν.
Έχω δει περισσότερα πράγματα και έχω καλύτερη ιδέα για το ποιον μπορώ να βοηθήσω και ποιον όχι. Αυτό το κάνει η εμπειρία.
Αλλά θυμηθείτε, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντρέπεστε να παραπέμψετε κάποιον. Θα προτιμούσα να παραπέμψω κάποιον και να φαίνομαι κάπως έξυπνος, παρά να προσπαθήσω να φτιάξω κάποιον που είναι πέρα από το επίπεδο των ικανοτήτων μου και να γίνω ηλίθιος!
Πριν ολοκληρώσω αυτό το άρθρο, θέλω να αναφέρω κάτι που πιστεύω ότι είναι ακόμη πιο σημαντικό.
Έχουμε παγιδευτεί τόσο πολύ στην ιδέα του πόνου – αλλά γιατί δεν μιλάμε περισσότερο για την πρόληψη;
Αντιμετωπίζετε τα μικρά ζητήματα πριν γίνουν ΜΕΓΑΛΑ ζητήματα;
Ένα από τα πράγματα για τα οποία περηφανευόμαστε στο FOCUS FITNESS δεν είναι μόνο ότι καταφέρνουμε να βγάλουμε τους ανθρώπους από τον πόνο, αλλά να διασφαλίσουμε ότι οι υγιείς πελάτες μας δεν θα επιστρέψουν στον πόνο!
'Ετσι ξανα, καταλήγουμε στα βασικά – κατανόηση της ανατομίας, διεξαγωγή μιας αρχικής αξιολόγησης, ανάπτυξη προγράμματος με βάση τις ανάγκες και τους στόχους τους και φυσικά, υψηλής ποιότητας προπόνηση.
Όσο περισσότερα γνωρίζετε και καταλαβαίνετε, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιτυχία που θα έχετε.
Ένας προπονητής πρέπει να προσέχει τους δικούς του περιορισμούς και να έχει πλήρη επίγνωση της υπέρβασης των ορίων του. Πιστέυω οτι ο συνεργάτης μας, χειροπράκτης Rocco Venizelos, το συνοψίζει πολύ καλά όταν λέει: «Η δουλειά του προπονητή είναι να διδάσκει και να προπονεί την καλή κίνηση, όχι να θεραπεύει τον πόνο».
με εκτίμηση,
Ιωάννης